Emzirme övülmediÄŸinde bile doÄŸal bir yol olduÄŸu için ve bu yüzden de çok iyi nitelikleri olduÄŸundan annelerin bebeklerini emzirmek yönünde bir eÄŸilimleri vardır. Fakat çok farklı sebepler yüzünden annelerin bebeklerini emziremedikleri ama saÄŸlıklı bir ÅŸekilde büyütebildikleri de görülmüÅŸtür. Bu, bebeÄŸin baÅŸka yollarla da annenin fiziksel yakınlığı hissedebildiÄŸini gösterir. Bunların yanında bir anne bebeÄŸini emzirmeyi sürdüremediÄŸinde insan üzülür çünkü bebek veya annesi veya her ikisi de bu deneyimden mahrum kaldıklarında bir ÅŸeyleri kaybetmektedirler.

Bu sadece hastalıklarla veya psikiyatrik bozukluklarla ilgili deÄŸildir. Bu konu daha çok kiÅŸiliÄŸin zenginliÄŸiyle, karakterin gücüyle ve mutlu olma kapasitesiyle ilgilidir. Aynı zamanda baÅŸ kaldırabilmeyle ve yenilikler yapabilmeyle iliÅŸkilidir. Gerçek gücün bireyin doÄŸal yollarla ilerleyen geliÅŸim sürecine baÄŸlı olduÄŸu doÄŸrudur. Ama bu güç pratik hayatta korkunun, kızgınlığın ve çökkünlüÄŸün gücünün arkasında kalabilir.

Önceleri çok farklı görüÅŸler olmasına raÄŸmen artık emzirmenin önemi daha iyi anlaşılmıştır. Artık mamayla beslemenin emzirmeden daha iyi olduÄŸunu düÅŸünen doktorların sayısı çok azdır. Beslenmenin fiziksel öneminin yanında, bebeÄŸin sadece kemikten ve etten oluÅŸmadığı unutulmamalıdır. Bireyin akıl saÄŸlığı, annenin saÄŸladığı kolaylaÅŸtırıcı ortam sayesinde daha en başından beri geliÅŸimini sürdürür. Bu ortam bebeÄŸin kalıtımla gelen kalıplara göre doÄŸal büyüme süreçlerinin ve çevreyle etkileÅŸimlerinin geliÅŸtiÄŸi yerdir. Anne böylelikle, farkında olmadan, saÄŸlıklı bir zihnin dayanaklarını ve temellerini oturtur.