Akut, kronik ve maskeli depresyon olarak 3 bölümde deÄŸerlendirilebiir. Bu farklar süre, hastalığı ortaya çıkaran etkenler, hastalık öncesi uyum ve aile öyküsüne baÄŸlı olarak deÄŸiÅŸir.

            AKUT çoÄŸunlukla yakın zamanda geçirilmiÅŸ bir travma (ebeveyn kaybı, ayrılık vs.) söz konusudur ve depresyonun süresi daha kısadır. Hastalık öncesinde de iyi bir uyum vardır.

            KRONÄ°K hastalığı baÅŸlatan akut bir etken yoktur. Hastalık uzun sürelidir. Çocuklarda sınırlı sosyal ve duygusal uyum öyküsü dikkat çekmektedir. ÇoÄŸunlukla aile bireylerinde de geçirilmiÅŸ depresyon öyküsü vardır.

            MASKELÄ° DEPRESYON belirtiler belirgin olarak görülmez ancak aşırı hareketlilik, sinirli davranışlar, vücut aÄŸrıları gibi belirtiler daha ön plandadır.

            Küçük çocuklarda konuÅŸma dili iletiÅŸim amacıyla etkin olarak kullanılamadığı için depresyon tanısı koymak zor olabilir.Ä°lkokul çağına kadar olan çocuklarda sözel olmayan iletiÅŸime (davranış özellikleri, yüz kasları, vücut postürü, konuÅŸmanın akıcılığı vs.) dikkat etmek tanı için yardımcı olabilir. Özellikle çocukların depresyonunda bedensel belirtiler daha ön plandadır. SüreÄŸen karın aÄŸrıları daha çok küçük çocuklarda görülmekte, yaÅŸ büyüdükçe baÅŸ aÄŸrısı, kol, bacak aÄŸrıları gibi belirtiler artmaktadır.

            Depresif çocuk ve ergenler deÄŸersizlik, mutsuzluk ve yabancılaÅŸma duyguları içinde olduklarından sosyal açıdan yoÄŸun güçlükler yaÅŸarlar. Klinik olarak depresyonda olan çocuklar mutsuz görünümlü, yavaÅŸ hareket eden, monoton sesle umutsuz ve yavaÅŸ konuÅŸan çocuklardır. Kendi davranışlarına uygun düÅŸmeyecek ÅŸekilde suçluluk hisseder ve “ben kafasızım”, “ben aptalım” , “ kötü bir çocuÄŸum”, “kimse beni sevmiyor” gibi cümleleri sık kullanmaya baÅŸlarlar. Spor faaliyetleri, arkadaÅŸlarla dolaÅŸma, sosyal ortamlara gitmeme, önceden keyif aldığı uÄŸraÅŸlardan uzaklaÅŸma, karşı cinse karşı ilginin azalması depresif süreçte ilgi azalmasının sonuçları arasındadır. Bununla birlikte ani sinirlenmeler, çoÄŸu ÅŸeye karşı öfke patlamaları, konsantrasyon güçlüÄŸü, uyku bozuklukları (uyuyamama ya da aşırı uyuma, sık uyanma, çok uyumasına raÄŸmen yorgunluk ve uyku hissi gibi) depresif belirtiler arasındadır.

            ErgenliÄŸin ilk yıllarından sonra depresyon belirtileri yavaÅŸ yavaÅŸ eriÅŸkinlerdekine benzer hal almaya baÅŸlar. Alkol ve madde bağımlılığının ortaya çıkması, intihar düÅŸüncelerinin belirgin ÅŸekilde yükselmesi bu dönemdeki tedavi edilmeyen depresyonun önemli risk faktörleridir.

            Her çocuk ve ergenin depresyonu birbirinden farklıdır. Kimi çocuk, depresyondayken aşırı yorgun ve halsiz olurken, kimi çocukta; yerinde duramama ve huysuzluk hali gözlenir.

Uzm.Dr. Sevilay ZORLU

Psikiyatrist &  Psikoterapist

www.antalyaterapipsikiyatri.com

www.antalyacinselterapi.com

www.facebook.com/AntalyaTerapiPsikiyatri

twitter.com/DrSevilayZorlu

Åžirinyalı Mh. Ä°smet GökÅŸen Cad.

1528 S. Åžahbaz Apt. K:2 D:5

Tel: 0 242 316 98 99